حزب اصلاحات بریتانیا به رهبری نیگل فاراژ، برنامه‌ای به نام کارت بریتانیا را معرفی کرده است که به‌عنوان یک نسخه میهن‌پرستانه برای بحران اقتصادی بریتانیا معرفی شده است. مهاجران ثروتمند می‌توانند با پرداخت ۲۵۰,۰۰۰ پوند به‌عنوان “مشارکت ورودی”، اقامت ده‌ساله را بدست آورند و از مالیات بر درآمد و دارایی‌های خارجی خود در بریتانیا معاف شوند. درآمد حاصل از این برنامه که پیش‌بینی می‌شود حدود ۱.۶ میلیارد پوند باشد اگر ۶,۰۰۰ نفر از آن خرید کنند قراراست به کارگران کم‌درآمد بریتانیا توزیع شود.
«در حالی که دولت با بحران مالی شکننده‌ای دست و پنجه نرم می‌کند، احتمال دادن مزایای مالیاتی گران‌قیمت به ثروتمندان، در مقابل کاهش هزینه‌ها یا وضع مالیات‌های جدید برای مردم عادی، ممکن است حتی برای رای‌دهندگان طرفدار سیاست‌های پوپولیستی حزب اصلاحات نیز بیش از حد دشوارباشد».
این پیشنهاد یک ترکیب جسورانه از احساسات ضد مهاجرتی و توزیع ثروت است. حزب اصلاحات ادعا می‌کند که این سیاست می‌تواند از فرار مالیاتی غیرمقیم‌ها (non-doms) جلوگیری کند و ساکنان جدید با سرمایه‌های زیاد را جذب کند. با این حال، تحلیلگران نسبت به آن بدبین هستند. موسسه مطالعات مالی این اقدام را از نظر مالی «کاملاً روشن» نمی‌داند. کارشناسان مالیاتی پیش‌بینی می‌کنند که در پنج سال آینده ۳۴ میلیارد پوند کسری درآمد ایجاد خواهد شد، پولی که در غیر این صورت به خزانه‌داری عمومی از طریق رژیم مالیاتی جدید حزب کارگر وارد می‌شد.
جذابیت کارت بریتانیا بر سه فرضیه غیرمستقیم استوار است: اول اینکه، تعداد کافی از ثروتمندان خارجی به این طرح خواهند پیوست؛ دوم اینکه، آن‌ها در بریتانیا سرمایه‌گذاری خواهند کرد و تنها دارایی‌های خود را در خارج از کشور نگه نخواهند داشت؛ و سوم اینکه این سیاست قادر به تحمل معکوس‌های سیاسی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. سابقه بریتانیا در اصلاحات غیرمقیم‌ها — تغییرات مکرر و بازگشت‌های ناگهانی — باعث می‌شود که وعده معافیت مالیاتی ده‌ساله غیرقابل اعتماد به نظر برسد. حتی اگر این قانون از نظر حقوقی بی‌عیب و نقص باشد، هیچ پارلمان نمی‌تواند تصمیمات خود را برای آینده قانونی کند.
منتقدان همچنین هشدار می‌دهند که این طرح ممکن است دقیقا برعکس عمل کند و حرفه‌ای‌هایی را که بریتانیا به دنبال جذب آنهاست، منصرف کند. پزشکان، تکنولوژیست‌ها و کارآفرینان ممکن است از پرداخت این هزینه ۲۵۰,۰۰۰ پوندی منصرف شوند یا اینکه معافیت مالیاتی چهار ساله‌ای که حزب کارگر معرفی کرده است، برایشان جذابیت نداشته باشد. ظاهرًا حزب اصلاحات قصد دارد این معافیت را کاملاً حذف کند که می‌تواند به رقابت‌پذیری بریتانیا نسبت به رقبای اروپایی آسیب بزند که رژیم‌های مالیاتی پیش‌بینی‌پذیری برای تازه‌واردها ارائه می‌دهند.
با این حال، در عرصه سیاست پوپولیستی، این برنامه یک حرکت استراتژیک ماهرانه است. سادگی آن «پول از ثروتمندان، برای فقرا» در مقایسه با ابهامات فنی حزب کارگر به راحتی درک می‌شود. ناظران صنعتی به شدت بر تأثیر سخنرانی آن تاکید دارند: یک روایت روشن از عدالت، هرچند که از نظر اقتصادی توهمی باشد.
آزمون واقعی در محتوا است. در حالی که دولت با بحران مالی شکننده‌ای مواجه است، احتمال یک اعطای مالیاتی پرهزینه به ثروتمندان، در برابر کاهش هزینه‌ها یا مالیات‌های جدید برای مردم عادی، ممکن است حتی برای رای‌دهندگان طرفدار سیاست‌های پوپولیستی نیز بیش از حد دشوار باشد.
۲۸ ژوئن ۲۰۲۵
